zo, oud en nieuw is weer achter de rug. oud en jong zeggen we niet in dit verband. een jaar is nieuw, een kind is jong. oud en jong kom je tegen in fokkesteeg, waar het beeld van ‘de oude man’ en ‘het spelend meisje’, beiden op een bank, bijna naast elkaar zitten. ik wil het (nee, beslist niet om persoonlijke redenen) over ‘de oude man’ hebben. het beeld wat is bedacht, gemaakt, neergezet, verbrand en gerepareerd. zo maak je als beeld het nodige mee en toch blijft ‘de oude man’ alleen maar rust uitstralen. kunnen we een voorbeeld aan nemen, rustig blijven.
de oude man
een meisje naast hem, druk in spel
hij is getint en zij is blank
en meer contrast is hier te zien
hij zit verstild haast op de bank
de oude man leest hier zijn boek
houdt het met beide handen vast
je denkt bij het donker brillenglas
‘vindt hij de woorden op de tast?’
roerloos lijkt het, dag in dag uit
en zo veel jaarringen in zijn hoofd
alsof hij zwijgend hier te kennen geeft
dat hij het allemaal wel gelooft
geen drukte meer, en geen gedoe
hij heeft zijn rust hier op de bank
hij stoort zich niet aan ’t spelend kind
hij laat haar zo en geeft geen klank
© ton de gruijter
